Έλληνας ο Γκρινιάρης! Έλληνας ο «Πρωθυπουργός»…
«Όλοι ίδιοι είναι ! Όλα είναι χάλια! Όλοι είναι «λαμόγια!» Αν ήμουν εγώ Πρωθυπουργός!…» είναι τα μόνιμα -μη- επιχειρήματα , ή μόνιμη επωδός , οι μόνιμοι αφορισμοί του μέσου Έλληνα!
Κι όταν τον ρωτήσει κανείς τι κάνει ο ίδιος γι΄ αυτά απαντά: «Εγώ; Τι μπορώ να κάνω; Αν ήμουν όμως Πρωθυπουργός…» Κι όταν του ζητήσει κανείς να αφιερώσει, έστω μία ώρα τον μήνα, για να προσφέρει στα κοινά μόνος του -αν γίνεται- ή μέσα από κάποιο φορέα, όπως πολιτιστικό Σύλλογο, φιλανθρωπικό σωματείο, συνδικαλιστική ή δημοτική-τοπική οργάνωση, πολιτικό κόμμα, τότε απαντά «δεν προλαβαίνω, βαριέμαι…».
Και σαν να μην φτάνει αυτός ο απίστευτος και θρασύτατος συνδυασμός πλήρους απραξίας – αδιαφορίας και …εξυπνακισμού, ξεπερνάει τα όρια της πλήρους απαξίωσης του ρόλου του πολίτη και μόνο με τη σκέψη –πόσο μάλλον με την πράξη- να επιλέξει την παραλία από την κάλπη της 7ης Ιουνίου. Να επιλέξει το θαλασσινό του μπάνιο -που κάθε άλλο παρά σπάνια το απολαμβάνει σε αυτήν την πανέμορφη, ηλιόλουστη χώρα- από την ψήφο του στις ευρωεκλογές, που μπορεί να επηρεάσει και να αλλάξει, προς το καλύτερο ή το χειρότερο, αναλόγως της επιλογής του, τη ζωή τη δική του και των παιδιών του…
«Μα όλοι ίδιοι φαίνονται» είναι το επιχείρημά του. Αυτό, όμως, είναι το επιχείρημα των αδιάφορων, που δεν ψάχνουν (στις εφημερίδες, στα κιόσκια των κομμάτων, στο Διαδίκτυο, στα βιβλία, στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης κ.λ.π.), δεν ερευνούν τα πράγματα, αλλά τεμπελιάζουν και περιμένουν να τους πέσει η πληροφόρηση από τον ουρανό στο κεφάλι!…
Αυτοί δεν έκαναν τον κόπο να σκεφθούν ότι τα κονδύλια που έρρεαν ασταμάτητα από την Ευρωπαϊκή Ένωση στην Ελλάδα μέχρι το 2004 και χρηματοδότησαν το σπίτι του, το χωράφι του, την επιχείρησή του, τους δρόμους του, την περιοχή του, τους συλλόγους του και πολλά άλλα δεν ήλθαν στη χώρα μας τυχαία ούτε αυτόματα. Ήταν αποτέλεσμα σκληρής διαπραγμάτευσης από την προηγούμενη Κυβέρνηση, αποτέλεσμα της μεγάλης πίεσης από τον Ανδρέα Παπανδρέου, που οδήγησε στην θέσπιση των «Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων» και μετά των «Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης», που ευεργέτησαν τη ζωή όλων μας.
Αντίθετα, τα κονδύλια αυτά εξαφανίστηκαν -με καταστροφικές συνέπειες για όλους- από τις γκάφες, την αδιαφορία, τους κακούς έως εγκληματικούς χειρισμούς της νυν Κυβέρνησης, που οδήγησαν στην απογραφή, στην επιτήρηση, στην μη απορροφητικότητα του Δ΄ ΚΠΣ κ.λ.π.
Ακόμη και το μέλλον των παιδιών μας από τη μεθαυριανή ψήφο μας εξαρτάται. Οι συντηρητικές κυβερνήσεις της Ευρώπης ήθελαν να θεσπίσουν 65ωρη εβδομαδιαία εργασία. Το ΠΑΣΟΚ μπλόκαρε την απόφαση αυτή. Όπως έχει κάνει σε πάρα πολλά θέματα που αφορούν την ζωή, την καθημερινότητα του Έλληνα, το παρόν και το μέλλον του.
Το να επιλέγει λοιπόν κανείς την θάλασσα από την κάλπη σημαίνει ότι αποποιείται και τον ρόλο του συνειδητοποιημένου πολίτη και την ιδιότητα του σκεπτόμενου ανθρώπου και επιλέγει αυτήν του …ψαριού.
Τα ψάρια είναι γεγονός πως απολαμβάνουν το μπάνιο τους, όσο τους είναι γραφτό να ζήσουν, αλλά δεν μιλούν, οπότε δεν διαμαρτύρονται και τουλάχιστον, δεν γκρινιάζουν…
* Η Δώρα Παπαδάκη είναι Δικηγόρος Αθηνών στον Άρειο Πάγο, με D.E.A. και D.E.E. στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και υπ. Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθήνας