Tι θα κάναμε αν βλέπαμε να δέρνουν την κόρη μας; Nα βιάζουν την αδερφή μας; Nα βρίζουν τη μάνα μας; Θα κάναμε τα πάντα για να τις σώσουμε. Κι όμως, μένουμε άπραγοι, αναίσθητοι, αδιάφοροι, μπροστά σε μια σκληρή πραγματικότητα.
Εκατομμύρια γυναίκες πωλούνται κι αγοράζονται κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο, στα διεθνή σκλαβοπάζαρα, καθιστώντας το δουλεμπόριο πιο προσοδοφόρο κι από το εμπόριο όπλων και ναρκωτικών.
Εκατομμύρια γυναίκες γίνονται κάθε μέρα σε όλον τον κόσμο αντικείμενα εκμετάλλευσης, τόσο από «προστάτες», για παροχή κάθε είδους σεξουαλικών υπηρεσιών, όσο και από «αφεντικά», σε εργασία κάθε είδους, όταν για την πρόσληψη, την παραμονή, την προαγωγή, την παροχή ίσης αμοιβής, ζητούν συγκεκριμένα ανταλλάγματα…
Εκατομμύρια γυναίκες, σε χώρες του τρίτου κόσμου, τιμωρούνται σκληρά, μόνο επειδή είναι γυναίκες… Αλλού θανατώνονται μόλις γεννιούνται, αλλού, σε αφρικανικές χώρες, ακρωτηριάζονται στα γεννητικά τους όργανα, για να μην ικανοποιούνται σεξουαλικά, αλλού -οι Ταλιμπάν κ.ά.- ρίχνουν οξύ στα πρόσωπά τους, όταν απλά πηγαίνουν σχολείο, γιατί οι γυναίκες δεν δικαιούνται να λάβουν ούτε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αλλού τις λιθοβολούν μέχρι θανάτου, όταν μοιχεύσουν ή όταν μείνουν έγκυες, ακόμη και από βιασμό ( !!! ), ενώ, ακόμη και στην Τουρκία του 2008, που θέλει να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, «οικογενειακά συμβούλια» συνέρχονται και αποφασίζουν τη θανάτωση γυναίκας-μέλους της οικογένειας, επειδή κατέστη θύμα βιασμού( ! ) Δεν τιμωρούν το βιαστή, τιμωρούν το θύμα! Τη γυναίκα…
Και φυσικά, το «cherchez la Femme» ισχύει πάντα και παντού!..Ακόμη και στις δυτικές, σύγχρονες κοινωνίες, όπου οι γυναίκες δεν υφίστανται τα προαναφερόμενα, δεν αναγκάζονται να φορούν μπούργκα και να μένουν μέσα στο σπίτι βουβές, ανύπαρκτες, χωρίς κανένα δικαίωμα απολύτως, υφίστανται, όμως, την κοινωνική πίεση και κατακραυγή για το ο,τιδήποτε. Είναι υποχρεωμένες να τα κάνουν όλα και τέλεια, αλλιώς μόνον εκείνες φταίνε για όλα! Ποτέ οι άντρες! Γι αυτό κι εκείνοι, ελαφρά τη καρδία, ασκούν τόσο σωματική, όσο και λεκτική, ψυχολογική βία εναντίον τους, καθιστώντας όλες σχεδόν τις γυναίκες, έστω μία φορά, θύματα ενδοοικογενειακής -ή άλλης- βίας.
Πρέπει να γίνουμε όλοι επιτέλους ΑΝΘΡΩΠΟΙ !
Οι Γυναίκες να συνειδητοποιήσουν την αξία τους, ως Άνθρωποι και να αντιστέκονται σε κάθε είδους άσκηση βίας πάνω τους, αλλά και να μην καλλιεργούν λανθασμένη νοοτροπία, ως μητέρες, ως «πεθερές», ακόμη και ως «Γειτόνισσες», κατά των άλλων Γυναικών, τις οποίες, αντίθετα, πρέπει να συνδράμουν και να προστατεύουν!..
Και όλοι μας, κάθε φορά που αντιλαμβανόμαστε άσκηση βίας, πρέπει να ειδοποιούμε τους ειδικούς, να λαμβάνουμε μέτρα υπέρ του θύματος! Να καταδικάζουμε, με κάθε τρόπο, όσους ασκούν βία, να πιέζουμε παντοιοτρόπως την Πολιτεία για λήψη μέτρων!
Γιατί στην ανθρώπινη-κοινωνική αλυσίδα μας, όταν βλαφθεί έστω και ένας κρίκος, η αλυσίδα μπορεί να σπάσει! Ό, τι συμβαίνει στον διπλανό μας, μας αφορά. Αύριο μπορεί να συμβεί και σε μας!…
* Η Δώρα Παπαδάκη είναι Δικηγόρος Αθηνών στον Άρειο Πάγο, με D.Ε.Α. και D.Ε.Ε. Ευρωπαϊκού Δικαίου και πολιτευτής ΠΑΣΟΚ στην Α΄ Αθήνας.
Δώρα Παπαδάκη