1. Ποια μέτρα πρέπει να παρθούν για να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στα κοινά;
Είναι αδιανόητο για εμάς τις γυναίκες, που αποτελούμε το 52% του πληθυσμού στην Ελλάδα, αλλά και παγκoσμίως, να αφήνουμε να αποφασίζουν άλλοι για εμάς, χωρίς εμάς. Με πολύ κόπο και πόνο να γεννάμε, να ανατρέφουμε, να στηρίζουμε, ως μητέρες, ως σύζυγοι, ως εργαζόμενες, το υπόλοιπο 48% του πληθυσμού και να ανεχόμαστε από αυτό κατόπιν, να μας εκτοπίζει από κάθε κέντρο λήψης αποφάσεων σε τοπικό και σε εθνικό επίπεδο, στον ιδωτικό και στο δημόσιο τομέα.
Εξάλλου, η ίση συμμετοχή μας στα κοινά θα ισορροπούσε τα πράγματα και θα έτεινε προς τη λήψη μέτρων και μέσα από άλλη οπτική γωνία, τη γυναικεία, προς το κοινό και μόνο συμφέρον.
Οι λόγοι αποκλεισμού μας είναι καθαρά κοινωνικοί. Γι΄ αυτό και χρειάζεται αλυσίδα -πολλών, δηλαδή και συνδυασμένων- μέτρων: Αφενός, μηνύματα υπέρ της ισότητας στο σχολείο και στα ΜΜΕ, καθώς και υιοθέτηση ποσόστωσης σε όλα τα επίπεδα και αφετέρου, λήψη μέτρων που αντικειμενικά θα βοηθήσουν τη γυναίκα στην ανατροφή των παιδιών της (όπως ολοήμερα σχολεία, παιδικοί σταθμοί και σχετικές επιχορηγήσεις), αλλά και στην οικονομική της ανεξαρτησία, με εξασφάλιση εργασίας, αποζημίωσής της, ακόμη και αν εργάζεται μόνο στο σπίτι κ.λ.π.
2. Ποια βήματα πρέπει να κάνει η πολιτεία για την καταπολέμηση του trafficking γυναικών από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, αλλά και από τον Τρίτο Κόσμο;
Κάθε χρόνο, διακινούνται μέσω των ευρωπαϊκών συνόρων 800.000 άνθρωποι. Τα απίστευτο ποσοστό του 90% αυτών είναι γυναίκες και μικρά κορίτσια. Οι περισσότερες, μάλιστα, από αυτές είναι θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Η Σωματεμπορία είναι η τρίτη πιο προσοδοφόρα παράνομη διακίνηση, μετά τα Όπλα και τα Ναρκωτικά. Η μικρή Ελλάδα μας κατέχει την υψηλή τρίτη θέση στον κατάλογο των χωρών, εντός των οποίων πραγματοποιείται σεξουαλική εκμετάλλευση αλλοδαπών γυναικών, μετά την Αυστρία και τη Γαλλία. Οι Δουλέμποροι «αξιοποιούν» μέσα στα «φιλόξενα» σύνορά μας 6.500 Ρωσίδες, 3.000 Αλβανίδες και 4.500 γυναίκες άλλων βαλκανικών χωρών.
Και βέβαια, δεν υπάρχει προσφορά, εάν δεν υπάρχει και ζήτηση. Δυστυχώς, υπάρχει ο αριθμός-σοκ ενός εκατομμυρίου Ελλήνων Πελατών, (που δεν απέχει πολύ από το σύνολο του ενεργού αντρικού πληθυσμού), οι οποίοι κάνουν πως δεν ξέρουν πως η… Μπάρμπι Τόμυ τους χαμογελά και τους κάνει πρόθυμα τα χατήρια, όχι επειδή της αρέσει ή γιατί το επέλεξε, αλλά γιατί, εάν δεν είναι ευχάριστη, θα τιμωρηθεί με πάρα πολλούς τρόπους…
Το trafficking, αυτή η συνειδητή εξαπάτηση, ομηρία, δουλεμπορία, εκπόρνευση γυναικών, η απόλυτη, δηλαδή εκμετάλλευση, ο απόλυτος εξευτελισμός ανθρώπου από άνθρωπο δεν είναι καν Αποκτήνωση, είναι η πλήρης Καταβαράθρωση του Ανθρώπου. Και μάλιστα, όλων μας. Του Δουλέμπορου, του Θύματος, του «Χρήστη». Αλλά και των Γειτόνων, π.χ., που βλέπουν, αλλά δεν μιλάνε. Όλων όσων έχει υποπέσει το γεγονός στην αντίληψή τους, με οποιοδήποτε τρόπο, αλλά δεν το καταγγέλλουν και, ιδίως, της Αστυνομίας, που κάνει ελάχιστα, σε σχέση με όσα θα μπορούσε να κάνει.
Άλλοτε διότι δεν υπάρχει η Θέληση, λόγω συνεργασίας κάποιων επίορκων με τους Δουλεμπόρους, άλλοτε διότι υπάρχει η Θέληση, αλλά όχι και η αποτελεσματικότητα, λόγω, έλλειψης υποδομής και καλής οργάνωσης. Ελλείψεις που πρέπει να θεραπευθούν άμεσα, γιατί η Αστυνομία είναι η βασική λύση στο πρόβλημα. Πρέπει να διαμορφωθεί ένα Σώμα Αδιάφθορων Αστυνομικών, ειδικό για την πάταξη του Trafficking, οι υπηρετούντες στο οποίο θα αλλάζουν τόπο εργασίας σε τακτά χρονικά διαστήματα, για ευνόητους λόγους. Όλα αυτά, όμως, απαιτούν πολιτική βούληση και Κράτος οργανωμένο, με συναίσθηση των ευθυνών του…
Η προηγούμενη Κυβέρνηση υιοθέτησε δύο σημαντικά νομοθετήματα, τον Ν. 3036/2002, που προβλέπει ποινή κάθειρξης για τους δουλέμπορους, αφαίρεση άδειας των καταστημάτων τους και άλλα αυστηρά μέτρα, καθώς και το π.δ. 233/2003, για τη λήψη μέτρων υπέρ των θυμάτων.
Το φαινόμενο του δουλεμπορίου, oμως, δεν είναι ένα μεμονωμένο ποινικό αδίκημα. Είναι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα και, σαν τέτοιο, δεν αφορά μόνο τους εγκληματίες και τα θύματα, αλλά Όλους μας. Γιατί oλους θα μας αγγίξουν σίγουρα κάποια στιγμή οι αρνητικές συνέπειές του, άμεσα ή έμμεσα.
Όπως όλα τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, έτσι και το συγκεκριμένο, μπορεί να μειωθεί ή να εκλείψει, μόνον εάν όλοι αγωνιστούμε, με κάθε θεμιτό τρόπο. Μέσα από φορείς, αλλά και ατομικά, με τις καταγγελίες, τις διαμαρτυρίες μας, την αποδοκιμασία των Δραστών, μα και των Πελατών. Με την προσπάθεια βοήθειας των Θυμάτων.
Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε πως ο καθένας μας έχει τεράστια δύναμη. Εάν την γνώριζε και εάν τη χρησιμοποιούσε, ο κόσμος μας θα ήταν σίγουρα εντελώς διαφορετικός.
3. Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να γίνει η Κρήτη ο Νο1 ταξιδιωτικός προορισμός για Ευρωπαίους (και όχι μόνο);
Λένε ότι οι Κρητικοί είμαστε τοπικιστές. Μα το αντίθετο είναι αδύνατο, αφού, αντικειμενικά η Κρήτη είναι ο Παράδεισος επί της γης…(δεν είμαστε τοπικιστές, βλέπετε…) Έχει μία μαγεία διάχυτη, που την αντιλαμβάνεσαι με το πρώτο πάτημα στο έδαφός της. Συνδυάζει τα πάντα: Μεγάλες πόλεις, μικρά γραφικά χωριά, μοντέρνα αλλά και παραδοσιακή διασκέδαση, θάλασσα και βουνό, λίμνες ποτάμια, πεδιάδες, ήμερη και άγρια φύση, σπήλαια, καθώς και από τους σημαντικότερους παγκοσμίως αρχαιολογικούς χώρους, που αντικατοπτρίζουν τον πανάρχαιο πολιτισμό της, όπως την Κνωσσό κ.ά., αλλά και κατοίκους λεβέντες, ανοιχτόκαρδους και φιλόξενους…
Αυτό που χρειάζεται για να γίνει ο Νο 1 προορισμός είναι, αφενός να καλλιεργούνται διαρκώς όλα τα παραπάνω στοιχεία με λήψη συνδυαστικών μέτρων, ώστε να διατηρούνται σε όσο γίνεται καλύτερη, αλλά και καλαίσθητη κατάσταση το φυσικό και αστικό της περιβάλλον, οι αρχαιολογικοί χώροι κ.λ.π. και πάντα με τονισμό των παραδοσιακών και πολιτιστικών στοιχείων.
Αφετέρου, να γίνεται συνεχώς άριστη διεθνής διαφήμιση όλων των στοιχείων της Κρήτης. Όταν προβληθεί σωστά ο εκρηκτικός συνδυασμός των πάντων, στο μαγευτικό αυτό νησί, αποκλείεται να μη συρρεύσει σε αυτό όλος ο πλανήτης…
4. Τι ονειρευόσασταν να γίνετε όταν ήσασταν μικρή;
Όταν ήμουν μικρή ήθελα να γίνω…μάχιμη στρατιωτίνα. Ίσως γιατί ποτέ δεν μπορούσα να δεχτώ πως υπάρχουν πράγματα, που δεν μπορούν να κάνουν, τουλάχιστον, εξίσου καλά και οι γυναίκες… Ακόμη, γιατί πάντα μου άρεσε ό,τι συνδυάζει σωματική και πνευματική εγρήγορση!…
5. Πώς ξεκινάτε την ημέρα σας;
Βλέπω πάντα ειδήσεις και ενημερωτικές εκπομπές, ενόσω ετοιμάζομαι. Επίσης, προτιμώ να χάσω λίγο ύπνο, για να χαρίσω στον εαυτό μου ένα καλό και ήρεμο πρόγευμα, γιατί το πιθανότερο είναι να μην έχω άλλες ήρεμες στιγμές κατά τη διάρκεια της ημέρας.
6. Προτιμάτε το επίσημο ένδυμα, ή το casual;
Το «φυσικό μου ρούχο» είναι το -κομψό- casual. Γι’ αυτό και, καταπιεσμένη από μία ολόκληρη εβδομάδα, που με υποχρεώνει να φοράω ταγεράκια και κουστούμια, σπεύδω κάθε σαββατοκύριακο να απολαύσω το τζην μου, όσο περισσότερο μπορώ. Θέλω πάντως, να μην υπάρχει κανένα στυλ ρούχου και ντυσίματος, που να μην μπορώ να φορέσω, είτε συχνά είτε σε κάποια, σπάνια έστω, αλλά κατάλληλη περίσταση.
7. Ποιο είναι το αγαπημένο σας άρωμα;
Αν και η Γαλλία είναι η χώρα των αρωμάτων, αν και είμαι γαλλοτραφείσα, το αγαπημένο μου άρωμα τυχαίνει να είναι αμερικάνικο και να μην κυκλοφορεί δυστυχώς στην Ελλάδα. Είναι, μάλιστα, από τα λίγα αμερικάνικα προϊόντα, που μου αρέσουν: Το “Victoria Vanderbilt”.
8. Τι ζώδιο είστε;
Σκορπιός. Μια που γεννήθηκα, όμως, την τελευταία μέρα του, δανείζομαι και στοιχεία του Τοξότη.
9. Τι μουσική ακούτε;
Έχοντας περάσει όλα μου τα σχολικά χρόνια με «μαθήματα πιάνου», θέλω να πιστεύω πως έχω κάποιες μουσικές γνώσεις, που μου επιτρέπουν να διακρίνω την ποιοτική μουσική σε όλα τα είδη, από κλασσική μέχρι λαϊκή, από έθνικ μέχρι ροκ. Έχοντας, όμως και μεγάλη αγάπη στο χορό, λατρεύω να ακούω και να χορεύω ρυθμικά κομμάτια, από λάτιν, αργεντίνικο τάνγκο, βαλς, φλαμένγκο, μέχρι κρητικούς χορούς και ζεϊμπέκικο.
10. Έχετε κάποιο ζωάκι στο σπίτι σας;
Τώρα δεν έχω, γιατί δεν είμαι ούτε η ίδια στο σπίτι, παρά μόνο για τις ώρες του βραδινού ύπνου. Όταν έμενα, όμως, περισσότερο στο σπίτι, στα μαθητικά μου χρόνια, είχα πάντα μία γάτα. Κι αυτό γιατί πρόκειται για το ζώο που θαυμάζω περισσότερο στον πλανήτη, αφού έχει τη γοητεία των αντιθέσεων. Τα αιλουροειδή, γενικά, μπορούν να είναι ακραία άγρια, αλλά και άπειρα τρυφερά. Συνδυάζουν άκρως αντίθετα μεταξύ τους χαρακτηριστικά και εκδηλώνουν το καθένα από αυτά όταν και όπως πρέπει. Ακόμη, είναι φοβερά ανεξάρτητα και σέβονται την ελευθερία τη δική τους και των άλλων. Αυτά για μέσα στο σπίτι. Αλλά, ένα διάστημα, επίσης, είχα άλογο, το πιο όμορφο, αγέρωχο, λεβέντικο και καλοπροαίρετο ζώο του πλανήτη.
11. Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό, που λατρεύετε να φτιάχνετε;
Είμαι πολύ ανοιχτή σε νέες γεύσεις και έχω δοκιμάσει κουζίνες πολλών χωρών. Το αγαπημένο μου πιάτο είναι το μαροκινό κουσκούς. Το απόλαυσα στη Γαλλία, όπου ζούσα για τις μεταπτυχιακές μου σπουδές, αφού η χώρα βρίθει από μαροκινά εστιατόρια, λόγω των στενών σχέσεων Γαλλίας – Μαρόκου, που ήταν γαλλική αποικία. Το λατρεύω τόσο πολύ, που φυσικά έμαθα τη συνταγή για να το φτιάχνω και εδώ.
12. Έχετε άγχος πριν από κάποιο ομιλία σας;
Είναι λογικό, όταν πρόκειται να προβούμε σε κάποια ενέργεια που απαιτεί πνευματική και σωματική εγρήγορση, να ανησυχούμε για το αν θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε. Έτσι και εγώ, ανάλογα με το βιορρυθμό μου της συγκεκριμένης ημέρας, ανησυχώ περισσότερο ή λιγότερο.
13. Έχετε κάποιο γούρι;
Έχω πάντα μαζί μου ένα ασημένιο μπεκλεράκι.
14. Ποιος είναι ο αγαπημένος σας σκηνοθέτης και ποια η αγαπημένη σας ταινία;
Η ταινία που έχω δει τρεις φορές, γιατί τη θεωρώ ύμνο στο ανοιχτό μυαλό και στην ανοιχτή καρδιά είναι «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών».
Αγαπημένος μου σκηνοθέτης είναι ο Almodovar, γιατί συνδυάζει ταμπεραμέντο και εγκεφαλικότητα.
*Η Δώρα Παπαδάκη είναι Δικηγόρος, με D.E.A. και D.E.E. Ευρωπαϊκού Δικαίου, Πολιτευτής ΠΑΣΟΚ Α΄ Αθήνας