Αγαπητοί Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
εμείς που είμαστε εδώ, τιμώντας τη ρήση του Αριστοτέλη, ότι «ο άνθρωπος είναι πολιτικό ον», είμαστε ευχαριστημένοι με την απαξίωση που χαρακτηρίζει σήμερα την πολιτική και τους πολιτικούς;
Η εικόνα του πολιτικού, από την εικόνα ενός υπερανθρώπου, ενός ήρωα, ακόμη και σε καιρό ειρήνης, έχει μεταβληθεί στην εικόνα ενός ανθρώπου γλοιώδους, ψεύτη και απατεώνα.
Οι λαοί, όμως, δεν έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν;
Λαοί και ηγέτες βρίσκονται σε μια αέναη σχέση διάδρασης και αλληλοεπίδρασης. Οι λαοί επιλέγουν τους ηγέτες που ανταποκρίνονται στο επίπεδό τους, αλλά και οι ηγέτες διαμορφώνουν, ως ένα βαθμό, το επίπεδο του όποιου λαού τους επέλεξε.
Ένας ηγέτης απολυταρχικός αποκοιμίζει τον λαό του με «άρτον και θεάματα».
Ένας ηγέτης γνήσια δημοκρατικός διοχετεύει στο λαό του «πνευματική τροφή», ώστε να ανοίξουν οι νοητικοί του ορίζοντες, ενώ ταυτόχρονα ανοίγει τις διόδους έλευσης των ιδεών στο πολιτικό κύτταρο, στο κόμμα και εξασφαλίζει την πυραμιδική τους άνοδο, από την βάση προς την κορυφή, αλλά και το αντίθετο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ένας τέτοιος ηγέτης και τα πέτυχε όλα αυτά, δημιουργώντας το Ανοιχτό Κόμμα. Πέτυχε την ποθούμενη και ταυτόχρονα δυσεπίτευκτη διάδραση των ιδεών μεταξύ κορυφής και βάσης, την οποία, μάλιστα, δεν αποτελούν τα μέλη μόνο του κόμματος, αλλά εν δυνάμει, ολόκληρη η κοινωνία. Το πέτυχε, τόσο μέσα από τη ζεστή ανθρώπινη επαφή των Ομάδων Διαλόγου (με μέλη και φίλους), αλλά και μέσα από τις δυνατότητες που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, οι οποίες, θα ήταν εγκληματικό εάν έμεναν αναξιοποίητες.
Οι δρόμοι αυτοί, που εγκαινίασε ο Γιώργος Παπανδρέου, μέσα από τη χρήση και διάβασή τους θα τελειοποιηθούν και θα μας οδηγήσουν στο Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά και στην Δημοκρατική Κοινωνία που πάντα ονειρευόμασταν.
Την χάραξη αυτών των δρόμων την έζησα και εγώ η ίδια από πολύ κοντά, ως μέλος του ΕΣΥΑΝ και δεν μπορώ να μην εκφράσω τη μεγάλη μου ικανοποίηση, για το ότι όλες οι προτάσεις μου (όπως και άλλων), όχι μόνο διαβάστηκαν και ακούσθηκαν, αλλά και εισακούσθηκαν, αποτελώντας, μάλιστα και διατάξεις του καταστατικού μας.
Από όλες αυτές τις προτάσεις μου, θα αναφερθώ μόνο σε δύο:
Πρώτον, στην ποσόστωση των δύο φύλων. Το μέτρο αυτό είναι απαραίτητο για την επίτευξη της ισότητας στην πράξη, για την αλλαγή νοοτροπίας στην ελληνική οικογένεια και κοινωνία, αλλά και για την επιβολή κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δεύτερον, στην πρόβλεψη ανώτατου αριθμού θητειών για όλα τα αξιώματα.
Μόνον έτσι θα υπάρξει ανανέωση, που είναι πλέον όχι μόνο κομματική, αλλά και λαϊκή επιταγή.
Μόνον έτσι θα κάνουμε ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση καταπολέμησης της διαφθοράς και διαπλοκής. Προς αυτήν την κατεύθυνση, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να λάβει ακόμη όλα τα απαραίτητα μέτρα, τόσο ως κόμμα, στην εσωτερική του δομή, αλλά και ως μέσο επίδρασης στην εξουσία, είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση, απεξαρτητοποιώντας τους πολιτικούς, στο μέτρο του δυνατού, αφενός από το Κεφάλαιο, μέσω της ελαχιστοποίησης των απαραίτητων εξόδων για την προεκλογική τους εκστρατεία κ.λ.π. και αφετέρου από τα ΜΜΕ, εξασφαλίζοντας σε όλους ίση πρόσβαση.
Όλα τα ανωτέρω δεν αποτελούν μόνον ιδεατούς στόχους.
Είναι εφικτά. Αρκεί να το θελήσουμε. Με την προϋπόθεση αυτή, θα βρεθούν και πολλά μέτρα που μπορούν να ληφθούν υπέρ τους.
Είμαι πλέον αισιόδοξη, γιατί διαπιστώνω πως υπάρχει πια η πολιτική βούληση γι’ αυτό, κάτι που παλιότερα φάνταζε απίστευτο και ακατόρθωτο.
Χαίρομαι, που αποδεικνύεται έτσι, πως πολιτική δεν είναι μόνο η τέχνη του Εφικτού.
Πιστεύω πως πολιτική είναι το Όραμα του Ανέφικτου. Αρκεί να το τρέφει η άσβεστη πίστη, ελπίδα και προσπάθεια να το μετατρέψουμε όλοι μαζί σε εφικτό.
Και είμαι σίγουρη ότι σε αυτό το Όραμα πιστεύει και ο Γιώργος Παπανδρέου! Αλλά και όλοι εσείς!