Ποιoς από εμάς δεν έχει διαβάσει το γνωστό μυθιστόρημα «Η Καλύβα του Μπάρμπα Θωμά»;
Ποιού τα παιδικά μάτια δεν είχαν βουρκώσει, όταν διάβαζε τα βασανιστήρια που επέβαλαν στον έγχρωμο Μπάρμπα Θωμά τα λευκά αφεντικά του;
Ο Μπάρμπα Θωμάς ήταν θύμα του δουλεμπορίου των Μαύρων. /Hταν γέρος και τα λευκά του μαλλιά έκαναν έντονη αντίθεση με το μαύρο του δέρμα. Όμως, κανείς δεν τα σέβονταν. Ήταν απλά ένας «Νέγρος», ένας Δούλος, χωρίς καμιά αξία. Επέστρεφε στην καλύβα του τα βράδια, ματωμένος από τις βουρδουλιές και νηστικός, για τιμωρία, που δεν δούλεψε ακόμη περισσότερο…
Σήμερα, στη θέση του πολύ μελαμψού, ηλικιωμένου, λυγισμένου από τις κακουχίες Μπάρμπα Θωμά, βρίσκεται η ψηλή, πανέμορφη, νεότατη -πολλές φορές και ανήλικη- ξανθιά Τόμυ. Την αγοράζουνε στα ειδικά σκλαβοπάζαρα οι δουλέμποροι και την πουλάνε, σαν να ήταν ζώο ή πράγμα, σε τιμή διαπραγματεύσιμη, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά του λευκού της «κρέατος». Ανάλογα, δηλαδή, με το πόσο προσοδοφόρα θα την καταστήσουν αυτά στους λευκούς αγοραστές της!…
Αλήθεια, το να ήταν μαύροι τα αφεντικά, θα φαινόταν πιο λογικό. Το να προσπαθούσαν, έτσι, μέσω της…Μπάρμπι Τόμυ να εκδικηθούν τα βασανιστήρια του Μπάρμπα Θωμά. Πόσο, όμως, αδύναμη είναι η όποια φυλετική εκδίκηση και διάκριση μπροστά στην ακόρεστη δίψα για κέρδος, για χρήμα, που ξεπουλάει τόσες ανθρώπινες υπάρξεις, χωρίς τη θέλησή τους, ρίχνοντάς τις βορά σε κάποιους άλλους -που θέλουν να λέγονται άνθρωποι- για τα «βασικά τους ένστικτα» προδίδοντας, έτσι, την ανθρώπινη φύση, για λίγα αργύρια…
Γιατί είναι αποδεκτά και «εκ των ων ουκ άνευ» τα βασικά ένστικτα, αλλά είναι αυτό που λέει ή λέξη: Βασικά. Πάνω σε αυτά οικοδομήθηκαν αιώνες καλλιέργειας πνεύματος και ψυχής, για να περηφανευόμαστε πως ξεφύγαμε από τη ζωώδη μας φύση. Αλλά, ούτε κάν αποτέλεσμα κτηνωδίας δεν είναι τα παραπάνω νοσηρά φαινόμενα, γιατί η ζωώδης φύση εμπεριέχει και αγνότητα. Εκεί, οι επιθέσεις που γίνονται συντείνουν στην ισορροπία της, ανήκουν στους νόμους της. Δεν είναι επιλογή συνειδητή των επιτιθέμενων, γιατί, στη φύση, δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Η συνειδητή, λοιπόν, εξαπάτηση, ομηρία, δουλεμπορία, εκπόρνευση γυναικών, η απόλυτη, δηλαδή εκμετάλλευση, ο απόλυτος εξευτελισμός ανθρώπου από άνθρωπο δεν είναι καν Αποκτήνωση, είναι η πλήρης Καταβαράθρωση του Ανθρώπου. Όλων μας. Του Δουλέμπορου, του Θύματος, του «Χρήστη» . Αλλά και των Γειτόνων, π.χ., που βλέπουν, αλλά δεν μιλάνε. Όλων όσων έχει υποπέσει το γεγονός στην αντίληψή τους, με οποιοδήποτε τρόπο, αλλά δεν το καταγγέλλουν και, ιδίως, της Αστυνομίας, που κάνει ελάχιστα, σε σχέση με όσα θα μπορούσε να κάνει.
Άλλοτε διότι δεν υπάρχει η Θέληση, λόγω συνεργασίας κάποιων επίορκων με τους Δουλεμπόρους, άλλοτε διότι υπάρχει η Θέληση, αλλά όχι και η αποτελεσματικότητα, λόγω, έλλειψης υποδομής και καλής οργάνωσης. Ελλείψεις που πρέπει να θεραπευθούν άμεσα, γιατί η Αστυνομία είναι η βασική λύση στο πρόβλημα. Πρέπει να διαμορφωθεί ένα Σώμα Αδιάφθορων Αστυνομικών, ειδικό για την πάταξη του Trafficking, οι υπηρετούντες στο οποίο θα αλλάζουν τόπο εργασίας σε τακτά χρονικά διαστήματα, για ευνόητους λόγους. Όλα αυτά, όμως, απαιτούν πολιτική βούληση και Κράτος οργανωμένο, με συναίσθηση των ευθυνών του…
Κάθε χρόνο, διακινούνται μέσω των ευρωπαϊκών συνόρων 800.000 άνθρωποι. Τα απίστευτο ποσοστό του 90% αυτών είναι γυναίκες και μικρά κορίτσια. Οι περισσότερες, μάλιστα, από αυτές είναι θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης.
Η Σωματεμπορία είναι η τρίτη πιο προσοδοφόρα παράνομη διακίνηση, μετά τα Όπλα και τα Ναρκωτικά. Η μικρή Ελλάδα μας κατέχει την υψηλή τρίτη θέση στον κατάλογο των χωρών, εντός των οποίων πραγματοποιείται σεξουαλική εκμετάλλευση αλλοδαπών γυναικών, μετά την Αυστρία και τη Γαλλία. Οι Δουλέμποροι «αξιοποιούν» μέσα στα «φιλόξενα» σύνορά μας 6.500 Ρωσίδες, 3.000 Αλβανίδες και 4.500 γυναίκες άλλων βαλκανικών χωρών.
Και βέβαια, δεν υπάρχει προσφορά, εάν δεν υπάρχει και ζήτηση. Δυστυχώς, υπάρχει ο αριθμός-σοκ ενός εκατομμυρίου Ελλήνων Πελατών, (που δεν απέχει πολύ από το σύνολο του ενεργού αντρικού πληθυσμού), οι οποίοι κάνουν πως δεν ξέρουν πως η… Μπάρμπι Τόμυ τους χαμογελά και τους κάνει πρόθυμα τα χατήρια, όχι επειδή της αρέσει ή γιατί το επέλεξε, αλλά γιατί, εάν δεν είναι ευχάριστη, θα τιμωρηθεί με πάρα πολλούς τρόπους…
Το φαινόμενο του δουλεμπορίου δεν είναι ένα μεμονωμένο ποινικό αδίκημα. Είναι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα και, σαν τέτοιο, δεν αφορά μόνο τους εγκληματίες και τα θύματα, αλλά Όλους μας. Γιατί oλους θα μας αγγίξουν σίγουρα κάποια στιγμή οι αρνητικές συνέπειές του, άμεσα ή έμμεσα.
Όπως όλα τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, έτσι και το συγκεκριμένο, μπορεί να μειωθεί ή να εκλείψει, μόνον εάν όλοι αγωνιστούμε, με κάθε θεμιτό τρόπο. Μέσα από φορείς, αλλά και ατομικά, με τις καταγγελίες, τις διαμαρτυρίες μας, την αποδοκιμασία των Δραστών, μα και των Πελατών. Με την προσπάθεια βοήθειας των Θυμάτων.
Πρέπει κάποτε να συνειδητοποιήσουμε πως ο καθένας μας έχει τεράστια δύναμη. Εάν την γνώριζε και εάν τη χρησιμοποιούσε, ο κόσμος μας θα ήταν σίγουρα εντελώς διαφορετικός. Και δεν θα εντοπίζαμε σε αυτόν, ούτε Μπαρμπα-Θωμά, ούτε Μπάρμπι-Τόμι…
Δώρα Παπαδάκη
Δικηγόρος
Πολιτευτής ΠΑΣΟΚ Α΄ Αθήνας